Dat was een mooie beurt, vorige week. Ik zong lof van pasta, hulde me in lyriek over de bijzondere deegwaar van de voet van de Vesuvius – waar een klassieke- zangopleiding al niet goed voor is –, vertelde netjes dat het spul bij Plus te krijgen was, en noemde vervolgens het merk niet. Briljant. Afijn, het heet Di Martino. Gauw naar de winkel, anders is het op. Samen met lezersgemopper bereikte me het bericht dat de marktleider in het supermartkwezen ook zo’n pastamerk uit Gragnano voert, met Beschermde Herkomstbenaming: Garofolo. Er zijn er vast nog wel een paar, maar die vind je dan bij speciaalzaken.
Deze week is de aanloop naar de door collegaculischrijver Karin Luiten uitgeroepen Anti-Pakjesavond op 4 december, iets waar ik als antipaktivist van het eerste uur uiteraard bij aansluit. Het combineren van beide gegevens, pasta en antipak, lijkt mij een uitstekende basis voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Toch nog even definiëren wat ik onder pakjes versta. Niet het plastic of cellofaan dat pasta omhult, de rozijnen, de pijnboompitten van het recept dat volgt, net zo min als het blik en potten waarin gepelde tomaten wonen, of andere zaken die in het recept van vandaag niet voorkomen, peulvruchten, kokosmelk, runderfond. Ingrediënten dus. Ik verzet me tegen pakjes en zakjes met hele of halve bereidingen, zogenaamd bocht-afsnijdende wegen naar gerechten, gemaksellende in poedervorm, treursaus, pretendeervlees in hoeramarinades, reldeldelkuipjes en hallelujamix uit de ‘keukens’ van het grootfabrikantendom.
Zo. En nu koken. Een Siciliaans geïnspireerd gerecht, gemodelleerd naar wat ik ooit op een boerderij bij Siracusa at: lumaconi met veel venkel, weinig gehakt en rozijnen. Wel de rozijnen een kwartier of wat langer in een beetje warm water. Snijd de venkel klein en bewaar wat van het groene fluf. Bak de knoflook met de venkel 3 minuten in de olie. Voeg het gehakt toe en bak het los, werkend met een spatel. Bak de pijnboompitten even mee. Doe er de uitgelekte rozijnen, wat zout en de witte wijn bij. Sluit de pan en laat zachtjes 10 minuten garen. Kook de pasta al dente in water met 10 gram zout per liter. Meng na het afgieten grondig met de ‘saus’ en wat van het achtergehouden venkelgroen. Nee, geen tomaat, geen kaas vandaag, hooguit wat peper.
Siciliaanse pasta met venkel en gehakt
Voor 4 personen
25 gram rozijnen
2 bollen venkel
2 tenen knoflook, gehakt
4 eetlepels olijfolie
200 g gehakt, half-om-half
25 g pijnboompitten
100 ml witte wijn
400 g lumaconi of andere korte pasta
2 reacties op “Recept Siciliaanse pasta met venkel en gehakt”
Lekker recept dit. Ik voegde bij de knoflook en venkel een versie chilipeper toe voor een beetje 'heat'. Bij het uitserveren voegde ik een klein beetje citroenschil en -sap toe voor wat frisheid en 'acidity' (idealiter gebruik je van die heerlijke citroenen uit de cote d' azur, die zijn wat rijker van smaak en tevens zoeter). In de lente/zomer zou je, naast het toevoegen van verse chilipeper en citroenschil – en sap, het gehakt denk ik kunnen vervangen door sardines, samen met wat verse platte peterselie bij het serveren van het gerecht.
Goede ideeën! Als je sardines neemt, ben je al verdraaid dicht bij de klassieke 'pasta con le sarde'.