U kent natuurlijk allemaal het verhaal over de ontdekking van de koffie. Precies, van die geitenjongen Kaldi in Oost-Afrika, die zag dat zijn geiten van bessen snoepten en er zo springerig van werden, en dat hij ze toen ook ging proeven en er geweldig veel energie door kreeg enzovoorts enzovoorts, tralala en ladidaa.

Een generatie geleden schreven serieuze mensen dat nog in boeken op, zonder blikken of blozen, alsof ze er bij waren geweest, alsof er een middeleeuwse monnik naast gestaan had die het onmiddellijk op een vel perkament noteerde. Tegenwoordig staat het nog steeds in elk boek, maar dan als ‘legende’. Feit is dat we er niks van weten. In de 10e eeuw wordt koffie voor het eerst beschreven, en pas een paar honderd jaar later zou men overgegaan zijn van het gewoon eten van de rauwe bessen op het roosteren daarvan en er een aftreksel van maken.

In de 18e eeuw veroverde koffie Europa; Johann Sebastian Bach verheerlijkte hem zelfs in een cantate. En nu is een wereld zonder koffie moeilijk denkbaar. Er zijn wel grote verschillen tussen de verschillende landen. Engelsen zijn gewend aan slootwater, Duitsers willen heel zacht gebrande koffie, Italianen stroperig sterke espresso en de bewoners van de Levant gekookte koffie die een vreemd stoffige smaak heeft. Maar smaken veranderen ook. Amerikanen stappen gaandeweg over van bijna-thee op quasi-Italiaanse versies, de Fransen ruilden hun belabberde Robustakoffie – die ze zich verplicht voelden af te nemen uit de ex-kolonies in West-Afrika – in voor beter Arabicaspul.

Claudia Roden geeft in haar boek Coffee uit 1977 een recept voor walnoten-koffietaart. Ik pas het iets aan. De koffie mag met of zonder cafeïne zijn.

Verwarm de oven op 180 graden. Klop de eidooiers met de suiker glad. Voeg het paneermeel, cacaopoeder en de koffie toe en meng. Hak de walnoten grof in de keukenmachine en voeg ze toe. Klop de eiwitten met brandschoon materiaal stijf en spatel ze voorzichtig door het notenmengsel. Vet een taartvorm van 20 cm in en bestuif hem met bloem. Verdeel er het mengsel in. Bak de taart 45 minuten en laat hem afkoelen.

Roer de mascarpone met de koffie en poedersuiker en misschien een drup water, room of drank tot een crème en smeer die over de taart. Artistieke types hebben uit zichzelf natuurlijk al walnoten achtergehouden voor de decoratie.

Walnoten-koffietaart

4 eieren, gesplitst

100 gram poedersuiker

1 dikke eetlepel paneermeel

1 eetlepel cacaopoeder

1 eetlepel zeer fijn gemalen koffie

175 gram gepelde walnoten

crème: 100 gram mascarpone

100 gram poedersuiker

2 eetlepels loeisterke koffie