“En die pappa al pomodoro dan?,” schreef een lezer naar aanleiding van mijn stukje van vorige week, over het eten bij Paolo en Ornella. “Mogen we daar het recept niet van?”

Natuurlijk. Ik twijfel alleen een beetje. Er is een hoekje in het Italiaanse receptenkabinet dat heel erg specifiek Italiaans is. Eenmaal in Toscane vinden Nederlanders die gerechten lekker, maar thuis zijn ze minder aantrekkelijk. Deels komt dat door hun uiterlijk: maak er een foto van en het lijkt op iets dat al eens een keer opgegeten was. Risotto in Milaan is een natte klodder rijst, een vochtige klets smurrie waarin hooguit dingetjes te onderscheiden zijn. In Nederland leggen zelfs Italiaanse koks daar iets op, een moot vis, slierten kleurig groen of wat paddenstoelen, omdat zo’n kwak alleen onverkoopbaar is, hoe briljant gekookt ook, met exact de juiste greep van de tanden op de korrels, het tussenvocht licht gebonden door de rijst zelf, de smaak zuchtend van saffraan en boter en Parmezaan.

Dan die tomatenpap. Het woord alleen al. En als je de ingrediënten bekijkt, oud brood, tomaten uit blik, een stuk prei, begint het dringen tegen de hekken ook niet meteen. Maar mijn vrouw vrat Ornella’s pappa op als een (beleefde) hond zijn eten, glom, straalde, werd week en vroeg een tweede portie, waar ze vooraf had gesteld zich nooit, nooit meer te zullen laten volproppen door Italianen.

Goed, we wagen het erop. Vanwege heerlijk.

 

 

Toscaanse dikke tomatensoep

Voorgerecht voor 4 personen

 

250 g ciabatta of wit stokbrood (liefst oud)

1 prei

genoeg zeer goede olijfolie extra vergine

2 tenen knoflook, geplet

1 blik gepelde tomaten à 400 ml

een hand vers basilicumblad, gescheurd

mespuntje cayennepeper

1 theelepel suiker

1 bouillonblokje, groente of paddenstoel

 

Zet de oven op 180 graden. Snijd het brood in dunne plakken en verdeel over een plateau. Laat 10 minuten uitdrogen in de oven.

Gebruik van de prei alleen het wit en het lichtgroen. Snijd hem in de lengte doormidden en daarna in zeer dunne plakjes. Was en droog in de slacentrifuge. Fruit de prei in 4 eetlepels olijfolie tot hij zacht wordt, zo’n 10 minuten. Zet het vuur lager als het te hard gaat. Bak op het eind de knoflook 1 minuut mee. Voeg de tomaten toe, het brood, de basilicum, de cayennepeper, de suiker en het bouillonblokje. Laat 20 minuten zachtjes pruttelen en prak tussentijds af en toe met de stamppotstamper (handig ding, dat hebben de Italianen niet!). De juiste dikte is die van erwtensoep; voeg wat kokend water toe als het te dik wordt. Breng op smaak met zout, dek af en draai het vuur uit. Laat 20 minuten staan en serveer lauw (later opwarmen mag) met een straaltje olijfolie in elke bord. Nee, geen kaas!