‘Vind jij dingen nog wel lekker?’, vroeg iemand mij laatst. Waarmee ze bedoelde dat ik door mijn beroep van smaakschrijver misschien dermate blasé was geworden dat niets mij nog kon bekoren. Nee hoor. Wel is zo dat kleine verschillen groter lijken. Slecht gekookt eten wegkanen, voorbijgaan aan de culinaire mislukkingen kost me moeite. Maar lekkere dingen hakken er juist extra in. Dan gaat mijn innerlijke zonnetje schijnen, tintelen mijn haarwortels, kriebelt de grijns in mijn mondhoeken. Een paar dagen brokkelde ik een stukje lavendel-citroencake in mijn mond, gebakken door vriendendochter Maxime. Ze keek alsof het allemaal heel gewoon was, daar in die Bourgondische tuin, tussen de vlinderstruiken en de rozen. Maar dat was het helemaal niet. De cake was gebakken van amandelmeel, gemalen amandelen dus, wat altijd zorgt voor vochtigheid, zacht plakkend, genereus kruimelend op de tong. Maar het was die eeuwige triomf over de aardse beslommeringen, de geur van citroenrasp, die samen met het dromerige parfum van de half uitgebloeide lavendelbloempjes mij een half metertje boven het gazon deed uitstijgen. Maxime is een bakwonder.

 

 

Maximes lavendel-citroencake

Voor 8 stukken

 

1 citroen

200 g boter

200 g gemalen amandelen

200 g suiker

5 eieren

1 à 2 eetlepels lavendelbloemetjes

100 g poedersuiker

1 theelepel honing

 

 

Verwarm de oven voor op 175 graden. Boen niet-biologische citroenen altijd schoon onder de warme kraan. Rasp de schil van de citroen dun en pers hem uit – het sap is voor het glazuur. Smelt de boter en haal meteen van het vuur. Meng met het amandelmeel en de suiker. Roer er één voor één de eieren door en daarna de citroenrasp en, als u het hebt, de lavendelbloemetjes. Verdeel over een cakevorm; Maxime gebruikte een tulbandvorm, die maar voor de helft vol zal zijn. Bak 40 à 45 minuten. Gaar hoeft hij niet te worden, omdat er geen meel in zit, stevig zijn is genoeg. Laat wat afkoelen en stort de cake op een schaal.

Roer voor het glazuur de poedersuiker glad met de honing en 1 à 2 eetlepels citroensap. Verdeel over de cake. Maxime raspte er nog wat citroenschil over en garneerde met meer lavendel. En op bovenstaande foto blijkt dat de inspiratie voor dit stukje daagde toen we al een eindje op weg waren in de cake. En die paarse kleur van het glazuur? In plaats van poedersuiker was er viooltjessuiker uit Toulouse. Tja, kom daar maar eens aan…