Zonlicht, ik leef erop. Net als de rest van het aardse leven, of althans een groot deel ervan (leven er geen vreemd gemuteerde bleekwitte visjes in grotmeren? Monsterlijke weekdieren in oceaantroggen van tien kilometer diep?). Wij bolbewoners huppelen en dartelen met zon, groeien en bloeien, ruilen CO2 voor zuurstof, mits we blaadjes hebben. Maar het is niet voor iedereen en alles goed. Voor etenswaren, bijvoorbeeld. Die moet je grondig met sunblock insmeren, anders loopt het slecht met ze af. Alles wat achter een raampje zit en te maken krijgt met uv-straling veroudert versneld, en dan bedoel ik niet dat je flesje Sainte-Ridicule Rouge in luttele weken een nobel aroma verwerft. Licht doet verkleuren en oxideren. Vette dingen worden ranzig. Olie berg je dus in de kast op, of je koopt hem in lichtdichte verpakkingen, zoals blikken. Eergisteren gebruikte ik pijnboompitten die al iets te lang op hun consumptie lagen te wachten. Een deel van de ranzigheid kun je kwijtraken door ze droog te roosteren, zachtjes, erbij blijven, omscheppen, u kent dat. In mijn overmoed dacht ik echter dat dat ook zou lukken bij bakken in een beetje vet.

Nou, nee. De ranzigheid ging in dat vet zitten, dat ik vervolgens gebruikte om saus te maken.

Kortom, koop olie, pijnboompitten en andere noten nooit in te grote hoeveelheden tegelijk. En maak vervolgens met mij dit ranke, zomers vibrerende schoteltje van dat tegenwoordig terecht zo breed verkrijgbare stukje kip dat als braadstuk of dijfilet verkocht wordt.

 

 

Kip met pijnboompitten en rozemarijn

Hoofdgerecht voor 4 personen

 

50 g pijnboompitten

600-700 g kipdijfilet

3 eetlepels olijfolie

25 g roomboter

naaldjes van 1 tak rozemarijn

half glas witte wijn

 

Beginnen we met de droog roosteren van de pijnboompitten, zoetjes, tot ze net beginnen te kleuren. Mooi. Haal uit de pan en bewaar.

Rol de dijfiletjes wat uit en zout ze. Verhit olie en boter in een koekenpan en bak er het vlees in, eerst op halfhoog, na 5 minuten op lager vuur. Niet afdekken, rustig laten gaan. Na 10 minuten en tussentijds wat omdraaien zijn ze gaar. Haal uit de pan en doe er de rozemarijn voor in de plaats. Laat op je laagste vuur een half minuutje intrekken en schenk er dan de witte wijn bij. Zet het vuur hoog en laat bruisen en wat inkoken. Roer er de pijnboompitten door, plus het vleessap dat inmiddels uit de kip gelopen is. Giet de saus over de kip en eet. Een puik piepertje erbij smaakt goed, of alleen wat groene sla. Hongerigen met de juiste italofiele inslag hebben in dat geval daarvoor al een primo van pasta gegeten, natuurlijk.