Als ik nou zeg dat ceviche voor mij een openbaring was, dan afficheer ik me subiet als een mastodont. Vermeld ik er wel bij dat me dat tien jaar geleden overkwam. Een dikke week geleden zette ik de volgende stap: ceviche 2.0 eten. Het was bij Nazka, een Peruaans restaurant in de Amsterdamse Pijp, dat we ook als Peruaans 2.0 kunnen omschrijven. Daar is onlangs een nieuwe chef aangetreden, Koosh Kothari, een man met een bruisende achtergrond, Peruaans-Creools-Nikkei, Indiaas, tophoreca en nog zo wat. Nazka heeft dan ook ambitie.

Afgezien van de amuse en de toet kwamen er acht gangen voorbij waarvan eigenaar Raúl Lansink (broer van Katinka Lansink, schrijfster van Ceviche Ceviche) er zes als ceviche bestempelde, tot de warme coquilles saint-jacques met pompoen aantoe. Het was een duizelingwekkende smaakreis. Eén keer schoot Kothari uit, toen bij de ‘causa & simeji’ het zuur te weinig tegenspel kreeg en daardoor fel overheerste, de andere keren was het een droom.

Ik was nooit een liefhebber van rauwe vis. Ben het nog niet. Oesters zijn een duidelijke nono voor mij en ook de Hollandse Nieuwe is aan mij niet besteed. Maar die leche de tigre met zijn geestverruimende frisheid maakt rauwe vis een feest. Dat je op dat thema zo ongelofelijk kunt variëren als Nazka doet, had ik niet verzonnen. Snel opnieuw aanleggen, daar. Zeg ik er ook nog bij dat Pugliese sommelier Antonello Nicastri schitterende wijnen schonk. Feest!

 

Nazka Contemporary Peruvian Cuisine

hoek van Ostadestraat-Van Woustraat

Nazka.nu