Ik begin met niks. Want zeg nou zelf: basterdsuiker, boter en bloem, dat ruikt nergens naar. Vervolgens mag ik kliederen en kneden met mijn handen in een kom. Net als ik denk dit wordt niets, ontstaat een samenhangende bal deeg.

“Mam mag ik een stukje proeven?”

“Ga alvast maar bedenken welke vormpjes en stempels we nodig hebben”.

 

Uitrollen, uitsteken, stempelen, opnieuw uitrollen, uitsteken; een zichzelf herhalend proces tot er écht geen koekje meer in zit. Uiteraard nog wel een stukje over om te proeven: stroef, zoetig, rauw.

Het ziet er aardig uit, zo’n bakplaat vol hartjes en rondjes deeg met daarin onze namen, voornamelijk die van mijn dochter trouwens. Maar de echte transformatie vindt plaats in de oven. Er verspreidt zich een zoetige warmte door de keuken – een belofte.

“Mam zijn de koekjes al klaar?”

“Nog even geduld”.

 

Een gloeiendhete bakplaat met lichtbruine nog zachte koekjes. Na tien minuten wachten volgt eindelijk de beloning: een beetje warm, vanille, bros, zoet en kruimelig in de mond.

Geluk = liefde + aandacht + warmte + tijd. Vandaar dat ik zo dol ben op onze gelukskoekjes.

 

Voor diegenen die zich enigszins misleid voelen door de titel heb ik een virtuele troost http://www.myfortunecookie.co.uk/

 

Marlene Bijlsma