Laat ik duidelijk zijn: ik heb niks tegen wijn van buiten Europa. Er zitten juweeltjes bij. Mijn enige bezwaar is dat ze op elkaar lijken. Nee, Pinot Noir uit Nieuw-Zeeland is geen Pinot Noir uit Zuid-Afrika, maar 90 procent van al dat overzeese gedoe wordt van dezelfde, pak hem beet, tien (uit Frankrijk afkomstige) druivenrassen gemaakt, vooral ‘op het fruit’ en met flink wat alcohol en rondeur. Afwijkende, spannende, slanke, fluisterende, bulderende, grommende wijnen komen meestal uit Europa. Neem Gaillac, een los-zanderig streekje bij Toulouse, met niet alleen wijn maar ook maïs en tarwe en zonnebloemen. Men heeft daar druiven groeien met namen als fer servadou, mauzac en loin d’oeil. Bij biologische-wijnspecialist Vinoblesse stuitte ik op Château Lastours, waar de Hubert Faramond ideale, volgens de firma zelf ‘licht verteerbare’ Rouge en Blanc maakt. Licht verteerbaar, het klopt als een bus, de witte heerlijk bloemig maar zonder snoepjesachtig te worden, de rouge fris en stevig, met een lik bosgrond voor het ware Franse gevoel. Het zijn van die wijnen die je ook echt kunt drinken, die ook bij het derde glas opvallen door hun opgeruimde karakter. En dat voor prijzen die lijken op die van overzee. Bijna biologisch, weinig sulfiet, mijn liefje…
Château Lastours Gaillac Rouge 2010 € 7,25, Blanc 2012 € 6,95
Op 17 maart 2025 start een nieuwe cursus culinair/wijnschrijven. Intensieve, persoonlijke begeleiding op je eigen niveau en helemaal op maat, gericht op jouw doelen. Klik hier voor informatie.