Sentiment, puur sentiment, dat is het: mijn verslingering aan grijze wijn. ‘Vin gris’, die bleek blozende twijfeling tussen wit en rosé, die schuchtere, verlegen let u niet op mij-wijn uit Frankrijks zuiden. Listel maakte hem al toen wij nog geen campingstoeltjes hadden en voor ons sheltertentje op de Provençaalse grond zaten, in de jaren tachtig. Listel, dat was een wijngigant die druiven teelde op de zandgronden van de Camargue, bij de zwarte stieren linksaf en dan even verder, daar bij al die muggen. Behalve grijs was de wijn uiterst betaalbaar. Mooie tijden.

Voor Listel Gris kunnen we tegenwoordig bij Albert Heijn terecht. De Gris de Gris, nog bleker, gemaakt van ‘grijze’ druiven als grenache gris, verkopen ze echter niet. Daarvoor moeten we weer in persoon naar de Provence. Maar ik heb nog iets aardigers op tafel staan, dit keer: de ‘G de G’, Gris des Garrigues van Domaine Gournier. Op het etiket prijkt een oude vespa, de scooter waarmee wijnmaker Maurice Barnouin zich over zijn gronden verplaatst, ergens tussen Nîmes en Alès. Een vrolijk beeld. De wijn is net zo opgewekt, met een teer aroma van zonnig fruit en precies de juiste sappigheid. Smaakt uitstekend bij de salade met waterkastanjes, als je de gembersiroop niet te gul hanteert.

‘G de G’ Gournier Gris Rosé 2010, www.grapedistrict.nl, € 5,95.