Het is een vreemd streekje, met malle druivenrassen, en een wegzwemmerig breed scala aan wijnen: Gaillac. Ligt om de hoek van Toulouse, een beetje tussen alles in, Middellandse Zee, Oceaan, Centraal Plateau, Pyreneeën. Lokaal wereldberoemd, maar een uur verderop niet meer. Hun marketingprobleem is dat gebrek aan duidelijkheid. Zoveel typen, zoveel variaties, elke wijnboer doet wat anders en alles kan, binnen de appellation d’origine. Vandaar dat Gaillacwijnen nauwelijks geïmporteerd worden, supermarkten branden er hun vingertjes niet aan.

En toen kreeg ik drie flessen opgestuurd. Door Carleau, een online-verkoper die eerst en vooral de zinnelijke, gulle roze knoflook van Lautrec – ook uit die buurt – aan de smullende man brengt. Een ruisende witte, ‘L’Ombre Fraîche’ en een struise, stevige rosé ‘Sous la Tonelle’ van Domaine d’Escausses. Plus de rode L’Esprit de Maresque 2007. En die staat in het zonnetje vandaag. Wat er zo mooi aan is: hij smaakt anders. Anders dan cabernet sauvignon, anders dan merlot, anders dan grenache-syrahwijnen uit de Rhônevallei. Anders dan bijna alles wat er zo in het supermarktschap staat. Leer, sandelhout, pruimen, een stoere smaak, maar zonder dik of plakkerig te worden. Hij bevat 12,5 procent alcohol, en dat is verheugend weinig vandaag de dag. Druivenrassen weten? Braucol. Duras. Dat bedoel ik nou. Ooit van gehoord?

L’Esprit de Maresque 2007, Gaillac Rouge, www.carleau.nl, € 6,95.