Het blijft immer weer leuk. Of lastig, net wat u wilt. Montepulciano is een druif en een plaats. En never the twain shall meet! Van rond de stad, een prachtige stad trouwens, middeleeuws hurkend over een heuvel in het zuiden van Toscane, komt de Vino Nobile, een broertje van Chianti. […]
Er is blij rood en serieus rood. En hoe ouder ik word, hoe meer ik van blij rood ga houden. Er is al genoeg seriositeit in de wereld. Daarbij komt dat ik bij de frequente gebruikers hoor, lui die vaak – meestendaags – wijn drinken, hoewel dan niet noodzakelijkerwijs […]
Hij heeft hier drie jaar geleden al eens opgetreden: de witte wijn van Château Couronneau, geïmporteerd door een van mijn favoriete leveranciers, Vojacek. Een Bordeaux was het, als wit kant op de hals van een aristocratische dame, rins door de aanwezige sauvignon blanc, voornaam door de zeldzamere sauvignon gris. […]
In Duitsland, daar gebeurt het allemaal. Of nou ja, veel. Duitsland heeft a) een moeilijk klimaat om wijn te produceren en b) de wil om het gebruik van chemische middelen af te schaffen. Ze experimenteren nu al dertig jaar of langer met nieuwe druivenrassen en –kruisingen, met als doel […]
Wat zijn de donkere dagen zonder port? Of ze nou wit zijn en lieflijk, of kledderig en lauw, of leistenig triest, zo’n keelgloeiend glas donkerrood doet het beste in je naar boven komen, voornemens incluis. Eentje die uitstekende zielzorgende, relatieverbeterende, hoopgevende eigenschappen heeft, is de Six Grapes van Graham’s. Dat […]
Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw. Terwijl wijnmakers over de ganse aardkloot zich de zenuwen zitten te maken over de opwarming van de aarde – is het straks in de Champagne te heet om er Champagne te maken? – komen er steeds meer goede witte wijnen uit landen en […]
Verdraaid, ze zijn alweer op. Op eentje na dan, waarvan hieronder het portret. Lidl stuurde me een week of zes geleden met een ritsje prestigewijnen, in kist, in houtwol, folder erbij met aanbevelingen van de beste sommelier van 2012, Jan-Willem van der Hek, een pakket dat ik dampend van […]
Kijk, daar houd ik nu van: afwijkende wijn. Er is al zo godsgruwelijk veel mainstream in de wijnwereld. Correcte, smakelijke, nette, prettig drinkbare of zelfs best heel goede wijnen, uit verre en dichtbije streken, van vooral veel grote bedrijven, met merken of bekende namen. De supermarkten en wijnketens willen immers […]
‘Dessertwijn’. Zo noemen wij wijnen die meer dan een vleug zoet bevatten. Fransen doen dat niet, die houden het bij ‘vin doux’. Maar die drinken hem dan soms ook op andere momenten dan na het hoofdgerecht. Muskaatwijn? Is een aperitief. Sauternes? Komt bij de foie gras op tafel. Nou eten […]
Laat ik duidelijk zijn: ik heb niks tegen wijn van buiten Europa. Er zitten juweeltjes bij. Mijn enige bezwaar is dat ze op elkaar lijken. Nee, Pinot Noir uit Nieuw-Zeeland is geen Pinot Noir uit Zuid-Afrika, maar 90 procent van al dat overzeese gedoe wordt van […]
Ik heb er een zwak voor: Château de l’Horte in de Zuid-Franse Corbières. Jean-Pierre Biard en zijn vrouw Johanna van der Spek toveren daar met grenache, syrah, carignan en mourvèdre grootse dingen in flessen, die vervolgens zeer betaalbaar in Nederland op de schappen komen. Hun basiswijnen steken al flink […]
‘A-typisch’. Prachtig woord als je ergens op wilt terugkomen, zoals ik nu. Een paar maanden geleden bekloeg ik mij bitter over het verschijnsel Muscadet. Wat was dat meer dan – nee, ik citeer mezelf niet – een wegwaaierig witje van de monding van de Loire, niksniemandallig, anorexisch, […]