Ga met me mee, op reis naar het mediterrane zuiden, de dreven waar we deze tijden nog slechts over horen in termen als crisis, werkloosheid, corruptie, bezuinigingen, droogte, nieuwe armoede, vriendjespolitiek en bungabunga. Mag ik daar dan ‘wijn’ aan toevoegen? Arriveren we in wellicht de onbekendste regio van Italië, Basilicata. De bewoners hebben de indrukwekkende gemiddelde consumptie van 50 kilo pasta per persoon per jaar, 136 gram per dag, en kijken als ze geen pasta eten naar het noorden uit op een oude vulkaan die Gierenberg wordt genoemd, Monte Vulture. Op de flanken daarvan wordt een juweel van een rode wijn gefabriceerd, een glanzende robijn die Aglianico del Vulture heet. Ik heb wel vaker kurken uit flessen Aglianico getrokken, maar de Bauccio 2006 van de Cantine Madonna delle Grazie trof mij recht in het hart. Het is een grommende, fronsende wijn die donkere strepen trekt, een heerlijk vleugje stink, kolenscheppen vol zwart deinend fruit en een grotemensensmaak met precies de juiste tannines en Italiaanse frisheid. Je mag er lamskoteletten bij barbecueën, of anders neem je maar een stuk rustieke schapenkaas, en giet vooral overal groene olijfolie over en draai met pepermolens. Onbekend maar groots: adelaarswijn van de Gierenberg.

Aglianico del Vulture Bauccio 2006, Cantine Madonna delle Grazie, bij www.monega.nl 15,95 euro.