‘Deze wijn moet jong gedronken worden.’ Tja, dat kun je twee manieren opvatten, nietwaar? De ene uitleg mag hier te lande niet in praktijk gebracht worden, voor zover je jong vertaalt met jonger dan zestien. Nu zijn kinderen ook zelden gecharmeerd van de smaak van wijn.

De andere uitleg van jong drinken slaat op wijnen die het moeten hebben van een springerige frisheid in een kwetsbare vorm. Die zijn er zat. Neem de witte wijntjes uit de Gascogne. Wijntjes, ja – ik gebruik de term zelden – dus blijf er even bij. Gascogne maakt ook wijnen, rode monumenten als Madiran, zoete klassiekers als Pacherenc du Vic-Bilh, maar de droge witte van ugni blanc- en colombarddruiven zijn wijntjes, tandglazuurbedreigend fris, licht en verheugend onbenullig. Neem de L’été 2010 van Les Vignobles Foncalieu. Ze hebben hem al ‘zomer’ genoemd, en waag het ook niet die fles na 21 september open te trekken. Te schroeven, sorry. Met zijn zwaluwsnelle citrus- en grasaroma’s en zijn fragiele elf procentjes alcohol zal hij tegen die tijd als een kaartenhuisje in elkaar gestort zijn. Recht uit de koelkast te drinken bij schelpdieren, salades, hapjes en hittegolven.

L’été 2010, Les Vignobles Foncalieu, Hema, € 3,50.