Vanmiddag is het zover: dan wordt Weg van Wijn gepresenteerd aan de pers. Mijn nieuwe, kakelverse, blij glimmende boek over wijn, bedoeld om te lezen. Te lezen, ja, in de trein, onder de parasol, in bed of op de bank. Want het is geen koopgids, maar een lekker wijnboek voor iedereen, van belangstellende tot wijnfanaat. Natuurlijk kun je het hier bestellen, met handtekening en een opdracht, maar misschien wil je er eerst meer over weten? Dat kan…

Weg van Wijn verhaalt over wijnstreken, met de nadruk op Italië en Frankrijk, over wijnmakers, over landschappen en bewoners, over geschiedenis en opmerkelijkheden. Ik zoom telkens in, beginnend bij de regio en eindigend bij een of twee wijnbedrijven, waarvan ik een stel wijnen bespreek. Een fragment:

‘Laten we wel wezen, het is gewoonweg eng, daar bij de Etna. Levenloos eng, nietigmakend eng. En ik bedoel niet alleen daarbovenop, bij de kraterrand, waar het stinkt en rommelt en de flarden giftig gas je om de oren waaien. Lager op de hellingen zijn het de immense banen van zwart gestolde lava die alles hebben verslonden wat ze tegenkwamen, verstijfd overgeefsel van een helleschaar duivels dat zichtbaar kortgeleden vlammend naar beneden schoof. Als bewijs liggen er nog hier en daar met witte as bepoederde skeletten van bomen, en lager steekt een dak half uit het pek, het lijk van een huis waar ooit iemand woonde die de dreiging voor lief nam.

Er zijn nog heel wat van die iemanden. Die lava is namelijk intens vruchtbaar, nadat de tijd de kans heeft gekregen hem te verkruimelen. Knalgroen tegen het zwart schieten al snel de eerste planten op, kolonisten op de uitgeworpen nageboorte van de aarde, grassen en wufte onkruidjes, onwetend wuivend in de altijd waaiende zeewind.

De hellingen van de vulkaan zijn altijd fantastische grond voor wijn geweest. De Etna was geen uitzondering. Afnemers zaten ook aangenaam dichtbij, met Taormina als luxe vakantieoord voorop. Maar de meeste wijn verdween toch anoniem naar lokale mensen en naar de bottelaars van onduidelijke tafelwijn in Frankrijk en Italië. En laat ik ook meteen even aanstippen dat dat ‘meeste’ niet eens zoveel was. Sicilië is altijd een monsterproducent van wijn geweest, maar dat gold toch niet voor deze streek. Etna-wijn was en is betrekkelijk schaars…’

Iets van 74 hoofdstukken, vooral over Italië en Frankrijk, maar ook over Spanje, Libanon, Griekenland, Slovenië, Turkije, met wijnen van zeker 100 producenten, netjes met de verkooppunten en de prijzen, dat is waar het boek uit bestaat. Nu te koop in de boekhandel, en bij mij.