De zomerstop van het Volkskrant Magazine is weer voorbij en dus zijn er weer weekendmenu’s en een bijbehorende wijn. Dit keer heb ik een sperziebonensalade met tomatenvinaigrette bedacht, gevolgd door zeebaars met citroen, tahinsaus en olijven, en een zomerpudding met frambozen toe. Bij de vis kwam ik uit op een droge sherry. Jazeker, sherry in plaats van ‘gewone’ witte wijn…

Waarom

De saus bij de zeebaars rust op twee smaakpijlers, bitter en zuur. Genoeg om gewone witte wijnen en rosés te reduceren tot bleke watertjes. De omgeving van waaruit het recept komt, Libanon, twijfelt niet en drinkt arak, een soort pastis, bij het eten. Maar ik kom terug bij een oude liefde: droge sherry. Inderdaad, sherry bij het eten, koel en intens.

Smaak

La Ina van het huis Pedro Domecq is net zo’n klassieker als de eerder in deze rubriek besproken Tio Pepe en Fino Quinta. Alledrie hebben ze hun eigen smaak en karakter. La Ina is nog net eventjes zilter, zo lijkt het, wat mineraliger, steniger. En beendroog natuurlijk, geen zoetje in de verste verte. Drink hem zo uit de koelkast, liefts buiten, onder de parasol.

Verkrijgbaar

Slijters en wijnhandels, circa 7 euro.