‘Basiskookboek’ zei uitgever Fontaine in de aankondiging. Aha!, dacht ik. En: sjonge! Want een basiskookboek van Alain Ducasse, culinair staatshoofd van Frankrijk met, als je al zijn restaurants bij elkaar optelt, gauw een Michelinsterretje of vijftien, moet wel fantastisch zijn. En dat is het ook, alleen moet je dat ‘basis’ anders opvatten dan ik deed.
Ik was op het verkeerde been gezet doordat ik Ducasse in een Frans tv-magazine aantrof, alwaar hij degelijke thuisrecepten gaf. Slakken met knoflookboter bijvoorbeeld. Geen gefriemel of hoog-gastronomisch gecreëer, gewoon de klassieke bereiding à la bourguignonne.
Maar dit boek is anders. Niet dat in het eerste deel, met de ‘makkelijke’ recepten, de creativiteit al op hol slaat, maar het is allemaal van een zorgvuldigheid en verfijning die je zelden ergens anders aantreft. En die aanhalingstekens om ‘makkelijke’ staan er niet voor niets; ik zou een kind dat op kamers gaat niet echt dit boek als basis meegeven. 190 recepten uit de kookschool van Alain Ducasse is een handboek voor de veeleisende amateur, voor de would-be professional. Het geeft een kijkje achter de schermen van het Franse koksvak, het laat zien hoe liefdevol en tegelijk streng het koksambacht beoefend wordt. De recepten zijn minutieus uitgeschreven en stap voor stap gefotografeerd. Klasse.
Kortom, een must-have voor ambitieuze kokers. Moeten ze er maar even niet op letten dat achterhaalde zaken als het dichtschroeien van vlees (bestaat niet), het nooit toevoegen van zout aan geweekte peulvruchten (mag best) en het uitknijpen van gelatine (kan helemaal niet) nog als waar worden gepresenteerd.
Een recept! De meeste vergen veel te veel tekst, maar ik heb er een gevonden dat binnen deze rubriek past. En inkorten was toch noodzakelijk:
Doe de appelstukjes met de suiker en kaneel in een niet te kleine pan. Laat afgedekt heel zachtjes koken – zonder water! – tot de appel uit elkaar begint te vallen. Prak de appel wat met een vork en koel het resultaat grondig in de koelkast.
Klop de eidooier met de suiker tot het mengsel bleek kleurt; roer er de mascarpone en Calvados door. Klop de koude slagroom in een koude kom lobbig. Spatel hem door het mascarponemengsel.
Maak in 4 coupes of brede glazen een laagje van 1 cm appelmarmelade, daarop een laagje mengsel en zo verder. Je houdt appelmarmelade over, maar dat geeft niet. Zet minstens 2 uur in de koelkast voor het opdienen.
Alain Ducasses tiramisù met appel
Voor 4 personen
appelmarmelade:
600 g geurige, zoetzure appelen, geschild, in zeer kleine blokjes
100 g suiker
1 kaneelstokje
tiramisù:
1 eidooier
25 g suiker
125 g mascarpone
1 eetl. Calvados
150 ml slagroom
15 reacties op “Recept tiramisù met appel”
En dan die coupes of brede glazen met een lange vinger uitlikken!
Welk soort appel adviseer je? Ik bedoel Elstar of zo?
Ja, Elstar of Jonagold. Geen Granny's en geen moesappelen.
Hé, geen Savoiardi? Zelfs niet eens een laagje cake o.i.d.? Mag dit nog met goed fatsoen Tiramisu heten?
Nee, natuurlijk mag het geen tiramisù heten. But don't look at me! Ga maar klagen bij Ducasse.
Hèhè….purtroppo non parlo francese…
Dag Onno,
Gelukkig vind ik hier de volledige ingrediëntenlijst. In de krant stopt het bij de suiker.
Lijkt mij een heerlijk besluit van een etentje met vrienden waar o.a. quaglie cin risotto op het menu staat.
lekker! Op site van VK nog steeds een niet volledige ingredientenlijst.
Ik heb mijn contact bij de webredactie nu ingelicht, maar ik ben bang dat hij het pas morgen ziet.
Volkskrant hè… Appeltjes en suiker vooruit… maar de rest is luxe hoor! Afromen die hap!
Nou wil ik toch wel weten wat er ontbreekt, waar kan ik dat vinden?
Hier ontbreekt niks. Het was de Volkskrant waarin enkele ingrediënten niet vermeld stonden, zowel op papier als op hun site.
Onno,
Ik mis de dessertwijn die je hierbij goed kunt drinken. Welke adviseer je?
Henk Bol
Moeilijk. Dit is erg zoet, dus je moet een wijn hebben die minstens zo zoet is. Sommige Sauternes, of een Muscat uit Frankrijks zuiden.
Of een 5 puttonyos Tokaji Aszu…