365 dagen lang met Honig koken? Ik moet wel een beetje grijnzen. Na jaren van strijd krijgt de antipakjeskoningin van Nederland, mijn liefste collega Karin Luiten, repliek van de industrie. Een marketinggenie heeft bedacht dat een gezin een gans jaar lang met Honig gaat koken en daarover kond doet. Een ronkend orgelpunt van 52 weken – je moet er toch niet aan denken dat je bij dat gezin hoort. Uiteraard roept Karin op tot een tegenoffensief. Of we pakjesloze stukjes willen publiceren waarnaar ze kan linken. Waarom niet iets ouds gepakt? Onderstaand verhaaltje is uit de Volkskrant van 2003, toen Karin zelf nog niet werkzaam was in het fantastische culischrijversvak. En kijk eens, de term valt al!

 

Wij hobbykokers zijn dromers. Romantici. Vandaar dat al het exotische het goed doet. Guacamole voert ons naar Mexico, rendang naar Sumatra, waterzooi naar Gent. Vandaar ook dat we denken dat zelfgemaakt beter is dan gekocht. Ik net zo goed hoor, ik heb mijn houvast in het culileven gevonden aan de afwijzing van pakjes en zakjes. Ik bevaar trots de gastronomische oceanen en laveer tussen de kant-en-klaarklippen door, vol van minachting voor chickens tonight en aardappelen anders. Maar is het terecht? Nou, in genoemde gevallen zeker. In andere niet. Geen koker maakt zelf kaas of worst; daar laten we de bereiding over aan specialisten. Onze taak is het kiezen tussen goed en slecht. Voor heel wat voedingswaren is er echter een grijs gebied. Het kan zelf, het kan ook gekocht. En daar nu komt de romantiek om de hoek kijken. Op dit moment is zelf brood bakken in en het wordt nog veel, veel inner, neem dat maar van me aan. Niet dat we gaan kneden, ben je gek, we gooien alle ingrediënten in een apparaat, zetten de timer aan en ’s morgens staat er ‘heerlijk vers brood’ op ons te wachten, terwijl het huis ernaar geurt. Fantastisch. Dat geuren dan. Want blinde proeverijen lieten zien dat brood uit zo’n ding door de proevers (waaronder zelfbakkers) belangrijk minder lekker werd gevonden dat dat van de bakker.

Een dergelijk modetje, maar kleiner, hebben we gehad met zelf pasta maken. Leuk, allemaal zo’n machien kopen en rollen maar! Dan blijkt dat de resultaten niet goed zijn. Pasta maken is een vaardigheid die je regelmatig moet oefenen. Alleen de volhouders bereiken een niveau dat lof verdient. Het ware pasta maken is een kunst; lees er de roman De Pastakoningin van Maria Orsini Natale maar over. Ik kan dan ook niet anders dan de lof zingen van goede fabriekspasta, van De Cecco, Barilla, Delverde en nog zo’n stel. Voordat je zoiets zelf gefabriekt hebt, ben je een paar jaar verder (dagelijks oefenen). Verder bevat zelfgemaakte pasta steevast eieren. Niks mis mee, maar eierloze heeft een andere, in veel gevallen te prefereren smaak. Rigatoni met worst en broccoli: Verdeel de broccoli in kleine roosjes en snijd de stelen als je ze ook wilt eten in stukjes. Haal het vel van de worstjes af en snijd ze in stukken. Bak de ui op halfhoog vuur glazig en voeg de worst, de knoflook en cayenne toe. Bak en druk de worst nog verder uit elkaar. Als de rauwe kleur van de worst verdwenen is, roer je de tomatenpuree los met twee eetlepels water en voeg je dat toe. Draai het vuur heel laag en houd zo warm.

Kook de pasta in ruim water met zout (kooktijd staat op het pak) en voeg er de laatste 5 minuten de broccoli aan toe. Giet af en meng met de saus.

 

 

Pasta met broccoli en worst

 

Voor 4 personen:

400 gram rigatoni of andere korte pasta (penne, farfalle, fusilli)

4 braadworstjes (varken, geen rund)

400 gram broccoli

2 eetlepels tomatenpuree

1 ui, fijngehakt

snuf cayenne